© Copyright Fred ter Heege 2021
Als je vader en twee van zijn broers fotograaf waren dan is het niet vreemd dat je zelf ook met het fotografie virus wordt besmet al is het bij mij bij hobby gebleven.
Ik begon in 1969 als 12 jarige met een speelgoedcamera maar wel een die echte foto's maakte en daar was ik reuze trots op.
Maar het begon allemaal pas echt zo'n 3 jaar later, ik wou ook zelf ontwikkelen en afdrukken en van mijn vader kreeg ik een ontwikkeltankje om de films te ontwikkelen, van een tante haar oude Agfa Click camera en de schalen en chemicaliën scharrelde ik van mijn zakgeld bij elkaar.
Een vergroter kon ik niet betalen maar ik kreeg wel een zogenaamd afdrukkastje waarmee je contact afdrukken van de negatieven kon maken het contactpapier werd in die tijd al ruim 3 jaar niet meer geproduceerd dus liep ik zo ongeveer alle fotohandelaren van Amsterdam af om te kijken of zij nog restantjes "Agfa Lupex" hadden, zelfs in Naarden vond ik nog twee pakjes.
Dat papier was vaak behoorlijk overtijd maar daar zat ik niet mee, zelf kunnen afdrukken daar ging het mij om, kwaliteit lette ik toen nog niet zo op.
Afdrukken deed ik in de keuken, gordijnen dicht en licht uit en het was donker genoeg voor het laag gevoelige afdrukpapier.
Ik heb dat afdrukken in de keuken nog een jaar kunnen doen toen was het papier op vanaf dat moment liet ik mijn vader het ontwikkelen en afdrukken doen.
In 1974 kreeg ik voor mijn 17e verjaardag een Russische Lubitel-2 middenformaat camera en het jaar daarop een Russische kleinbeeld spiegelreflex, de Zenit-B
In 1979 kreeg ik eindelijk weer de beschikking van een donkere kamer en had in die periode ook een salaris zodat ik deze keer wel een vergroter kon betalen, de Lubitel en de Zenit maakten toen plaats voor een Praktica maar als snel stapte ik over naar Pentax die had bajonet aansluiting voor de objectieven en er waren zeer veel objectieven met Pentax bajonet verkrijgbaar.
Het zelf afdrukken en vergroten heb ik tot 2000 gedaan, daarna brak de digitale fotografie door en ben toen voorzichtig overgestapt maar omdat ik de magie van het ontwikkelen miste ben ik er altijd analoog bij blijven doen, afdrukken doe ik niet meer maar ik ontwikkel nog wel zelf mijn films en die scan ik in en bewerk deze digitaal.
Ik heb inmiddels wel een ruime collectie voornamelijk Russische mechanische camera's die ik zelf heb gereviseerd want restauratie en reparatie van Russische camera's is ook een deel van mijn hobby.
Voor middenformaat heb ik enkele Roleiflexen en ook nog mijn analoge Pentaxen met bijbehorende objectieven heb ik nog.
Ik had eerst een verzameling van alle Asahi Pentaxen van de Asahiflex tot en met de de M serie van Pentax maar die heb ik verkocht,
Wat analoge camera's betreft is mijn voorkeur nu: De Rolleiflex, de Zorki-6 en de Zenit-B.
Analoge fotografie doe ik uitsluitend in zwart/wit, voor kleur neem ik de digitale camera's.
Mijn voorkeuren voor fotografie zijn portret en straatfotografie.
Ik begon in 1969 als 12 jarige met een speelgoedcamera maar wel een die echte foto's maakte en daar was ik reuze trots op.
Maar het begon allemaal pas echt zo'n 3 jaar later, ik wou ook zelf ontwikkelen en afdrukken en van mijn vader kreeg ik een ontwikkeltankje om de films te ontwikkelen, van een tante haar oude Agfa Click camera en de schalen en chemicaliën scharrelde ik van mijn zakgeld bij elkaar.
Een vergroter kon ik niet betalen maar ik kreeg wel een zogenaamd afdrukkastje waarmee je contact afdrukken van de negatieven kon maken het contactpapier werd in die tijd al ruim 3 jaar niet meer geproduceerd dus liep ik zo ongeveer alle fotohandelaren van Amsterdam af om te kijken of zij nog restantjes "Agfa Lupex" hadden, zelfs in Naarden vond ik nog twee pakjes.
Dat papier was vaak behoorlijk overtijd maar daar zat ik niet mee, zelf kunnen afdrukken daar ging het mij om, kwaliteit lette ik toen nog niet zo op.
Afdrukken deed ik in de keuken, gordijnen dicht en licht uit en het was donker genoeg voor het laag gevoelige afdrukpapier.
Ik heb dat afdrukken in de keuken nog een jaar kunnen doen toen was het papier op vanaf dat moment liet ik mijn vader het ontwikkelen en afdrukken doen.
In 1974 kreeg ik voor mijn 17e verjaardag een Russische Lubitel-2 middenformaat camera en het jaar daarop een Russische kleinbeeld spiegelreflex, de Zenit-B
In 1979 kreeg ik eindelijk weer de beschikking van een donkere kamer en had in die periode ook een salaris zodat ik deze keer wel een vergroter kon betalen, de Lubitel en de Zenit maakten toen plaats voor een Praktica maar als snel stapte ik over naar Pentax die had bajonet aansluiting voor de objectieven en er waren zeer veel objectieven met Pentax bajonet verkrijgbaar.
Het zelf afdrukken en vergroten heb ik tot 2000 gedaan, daarna brak de digitale fotografie door en ben toen voorzichtig overgestapt maar omdat ik de magie van het ontwikkelen miste ben ik er altijd analoog bij blijven doen, afdrukken doe ik niet meer maar ik ontwikkel nog wel zelf mijn films en die scan ik in en bewerk deze digitaal.
Ik heb inmiddels wel een ruime collectie voornamelijk Russische mechanische camera's die ik zelf heb gereviseerd want restauratie en reparatie van Russische camera's is ook een deel van mijn hobby.
Voor middenformaat heb ik enkele Roleiflexen en ook nog mijn analoge Pentaxen met bijbehorende objectieven heb ik nog.
Ik had eerst een verzameling van alle Asahi Pentaxen van de Asahiflex tot en met de de M serie van Pentax maar die heb ik verkocht,
Wat analoge camera's betreft is mijn voorkeur nu: De Rolleiflex, de Zorki-6 en de Zenit-B.
Analoge fotografie doe ik uitsluitend in zwart/wit, voor kleur neem ik de digitale camera's.
Mijn voorkeuren voor fotografie zijn portret en straatfotografie.
Een Paterson afdrukkastje voor contactafdrukken, dit was tevens het donkere kamer licht.
Afdrukraamjes voor 6 x 6 en 6 x 9 negatieven, de negatieven werden in het raampje geplaatst met het fotopapier daar achter en belicht, daarna werd het papier ontwikkeld.
Die afdrukraampjes waren een stuk bewerkelijker dan een afdrukkastje.
Die afdrukraampjes waren een stuk bewerkelijker dan een afdrukkastje.